De analoge start van een leuke hobby

Fotograferen is van huis uit met de paplepel ingegoten, begonnen in je jaren ’70 met analoge zwartwit fotografie en tegelijk geleerd om films zelf te ontwikkelen en af te drukken in de doka van mijn vader.
Vanaf de Praktica 35mm camera gespaard voor een analoge Canon A1 (met digitaal display) waar ik heel wat jaren mee heb gedaan. Een oerdegelijke camera met een metalen behuizing en een set glazen, die het anno 2020 opmerkelijk genoeg nog steeds doet.
Van de 35 mm een zijstap gemaakt naar een Mamiya 645 midden formaat camera om vooral dia’s mee te schieten.

De overstap naar digitaal

Na met enige scepsis naar de eerste digitale camera’s te hebben gekeken (vooral vanwege de lage resolutie en kleurdiepte) heb ik uiteindelijk toch de overstap gemaakt naar een Nikon D50 en daarna een Nikon D80 die tot 2020 dienst heeft gedaan als mijn primaire camera.

2020 – een nieuwe fase, weg met de losse lenzen.

Na jaren met losse lenzen te hebben gesleept was het tijd geworden voor een volgende stap.
Alle cameraspullen de deur uit gedaan en een wondertje van techniek aangeschaft, de Sony DSC RX10-MK4. Tot op zekere hoogte een gok, een camera met één vaste 24-600 zoomlens, maar vanaf de eerste klik een feest om mee te werken. Vooral de beeldstabilisatie maakt het mogelijk om uit de hand met 600mm haarscherpe foto’s te maken. Dit heeft er voor gezorgd dat het weer een sport is geworden om volgels te gaan spotten.

Ik fotografeer voornamelijk natuur en landschappen waarbij ik een zwak heb voor (laag)tegenlicht.
Het avontuur Yellowstone in de winter van 2007/2008 heeft tot op heden de meeste indruk achtergelaten, vooral het mogen aanschouwen van wolven uit het ‘Druid wolf pack‘ is uniek geweest.

Mijzelf = Ruud van Beelen